Tego nie da się opisać w jednym poście. Mnóstwo pracy i obowiązków. Ale jeszcze więcej radości i szczęścia.Procentuje konsekwencja, troska o uczucia każdego z osobna, budowanie więzi rodzinnych oraz nauka proszenia o pomoc i walki o nasze.

Gratuluję:)
Mam dwóch synów, drugiego rodziłam kiedy starszy miał 2 lata i 5 mcy. Przede wszystkim nie martw się na zapas;) Też zastanawiałam się czy dam radę, mimo planowanej ciąży, która była zagrożona (daliśmy jakoś radę;) ) Najbardziej bałam się, że na czas porodu nie będziemy mieli z kim zostawić starszaka. A jak nie będą to dziadkowie, to gorzej to zniesie. Nic bardziej mylnego;) Radził sobie świetnie ze swoją kuzynką rówieśniczką;) Rodziłam rano, więc nie martwiłam się, jak przeżyje noc, kiedy trzeba będzie go zawieźć do kuzynostwa. Zniósł to dzielnie, urodziłam więc bez stresu, szybko wróciliśmy do domu. A tam... Ha..!:) Po drodze kupiłam starszakowi samochód "od brata", kiedy stanęłam w progu to najważniejszy był ten samochodzik;) Myślałam, że syn rzuci mi się w ramiona i zacznie oglądać brata. Zobaczył, nawet nie pozwolił hałasować, kazał być cicho. Delikatnie pogłaskał maluszka i tyle;) Każdy dzień był inny, na początku ok. Po ok 2 tyg. kiedy zobaczył, że dzieciaczek zostaje na dłużej był zazdrosny, nie pozwalał mi karmić, wchodził mi dosłownie na ramiona w trakcie karmienia. Ale to trwało chwilę. Było ciężko. Teraz jest fajnie:) Nie martw się, dla starszego dziecka to wielka rewolucje, ma prawo być złe, zazdrosne. Ale trzeba też znajdować czas dla starszaka, pokazywać, że nic się nie zmieniło w waszych relacjach. Obecnie synowie całują się, przytulają, bawią razem ale nie raz szarpią o zabawkę i popychają. Ty zaś dasz sobie radę:) Powiem Ci, że czas jakby stał się cenniejszy - wykorzystujesz każdą "wolną" chwilę, żeby coś sensownego zrobić. Wszystko staje się "poukładane". Będzie dobrze:) Pamiętam jak przy pierwszym dziecku narzekałam na brak czasu - teraz nie narzekam na jego brak, bo da się to wszystko zorganizować. Mówią, że im więcej obowiązków, tym człowiek bardziej zorganizowany. Teraz wiem, że tak jest:) Pozdrawia i życzę wszystkiego dobrego!

Gratulacje dla przyszłej mamy :) A co do twojego pytania. Nie ma idealnej różnicy wieku między dziećmi, bo zawsze znajdą się jakieś plusy i minusy. 2 lata to niewiele, ale później na pewno dzieci znajdą ze sobą lepszy kontakt, będą wspólne zabawy i dzielone razem problemy. Poza tym jesteś jeszcze przyzwyczajona do nieprzespanych nocy i tajemniczego świata zupek w słoiczkach :) Na początku maluch będzie pewnie trochę zazdrosny, ale to zupełnie normalne. Staraj się go chwalić, powtarzać jakim jest świetnym starszym bratem. Proś, żeby np. przyniósł ci śpioszki albo pokazał dzidziusiowi grzechotkę. Zabieraj ich razem na spacery, żeby synek powoli oswoił sie z nowym członkiem rodziny. A kiedy maleństwo będzie spało znajdź trochę czasu tylko dla niego: porysujcie, ułóżcie wieżę z klocków. A czasem poproś męża, by został godzinkę, dwie z dzidziem, a sama wyjdź gdzieś tylko ze starszakiem. Pokaż mu, że nadal jest ważny, a wszystko będzie w porządku.