Każda instalacja solarna składa się z podobnych elementów, różni je jedynie sposób działania. Rodzaj kolektora musi być dobierany zgodnie z zapotrzebowaniem na ciepło.

Instalacja słoneczna składa się z kolektora płaskiego oraz rurowego. W przypadku kolektorów płaskich arkusz blachy aluminiowej lub też miedzianej pokryty jest specjalną powłoką, której zadaniem jest pochłanianie promieni słonecznych. Przymocowane są do niego miedziane rury, przez które przepływa glikol. Jest to płyn, który nigdy nie zamarza. Jego zadaniem jest odbieranie wytworzonego ciepła, a następnie przekazywanie go do zbiornika z wodą. Szyby umożliwiają przenikanie 90% promieni słonecznych. Do tego są wyjątkowo mocne i odporne, dlatego też nie groźny im m.in. grad. Najlepiej jeśli kolektor słoneczny zostanie od spodu oraz z boków zaizolowany wełną mineralną.

Kolektor rurowy składa się ze szklanych, dwuwarstwowych rur, pomiędzy którymi znajduje się próżnia. W mniejszej rurze umieszczony jest absorber, jak również przewód z miedzi, którym płynie glikol.

W przypadku współpracy z kolektorami, zasobnik na ciepłą wodę musi być sporych rozmiarów. Potrzeba taka wynika z sytuacji, gdzie kolektory w pochmurne dni, nie mogą dostarczyć odpowiedniej ilości energii cieplnej. Dlatego też większy zbiornik, zaabsorbuje większą ilość ciepłej wody i zaopatrzy domowników w razie problemów pogodowych. Najlepiej, aby jego pojemność była dwukrotnie większa, aniżeli dobowe zapotrzebowanie użytkowników w wodę. Dlatego też zazwyczaj mają one pojemność 250- 500 l.

Na instalację słoneczną składają się również stalowe lub też miedziane rury, którymi to przepływa niezamarzający płyn, który przenosi ciepło z kolektorów do zbiornika. Kolejnym elementem jest naczynie wzbiorcze, które zabezpiecza instalacje solarną przed uszkodzeniem, które najczęściej może być spowodowane nadmiernym wzrostem ciśnienia glikolu.

Zadaniem pompy obiegowej jest wymuszenie przepływu glikolu w instalacji. Elektroniczny regulator steruje całym układem. Są również egzemplarze, w których istnieje możliwość zaprogramowania czasu działania kotła.

Kolektory słoneczne montuje się najczęściej na dachu domu. Można je wówczas umieścić w połaci dachu lub też na pokryciu dachu. Okna wbudowane w połać najczęściej stosowane są w nowych domach, przy okazji wstawiania okien dachowych. Takie rozwiązanie jest korzystne z dwóch powodów, po pierwsze zaoszczędzone zostaną koszty na pokrycie dachowe, a po drugie, nawet lepiej, jak pod kolektorem nie ma pokrycia dachowego, dzięki czemu nie odnotujemy strat ciepła przez nieograniczony niczym spód kolektora. Wystarczy uszczelnić zestaw solarny specjalnymi kołnierzami.

Na gotowym pokryciu dachowym stosuje się szyny i haki o odpowiedniej długości oraz wysokości.

Są również zwolennicy umieszczania kolektorów w innych miejscach, między innymi na fasadzie budynku, czy też dachu garażu, jeśli jest płaski. Kolektor można zainstalować także na balustradzie budynku, czy też w ogrodzie. Takie rozwiązania stosuje się najczęściej, gdy dach domku ma skomplikowaną budowę lub miejsce, które nadaje się na umieszczenie kolektorów, jest w zacienieniu przez większą część dnia. Może się na to złożyć kilka czynników, miedzy innymi duża ilość wysokich drzew, czy też sporej wielkości komin.

W Polsce kolektory stosuje się najczęściej do podgrzewania wody do mycia oraz do przydomowego basenu. Opłacalność stosowania kolektorów słonecznych w dużym stopniu zależna jest od tego, jakie źródło ciepła było stosowane do tej pory. Jeśli jest to energia elektryczna, olej opałowy lub też gaz płynny, koszty zwrócą się po około 6-10 latach. Znacznie dłużej, w granicach 15 lat, trzeba będzie poczekać na zwrot, jeśli dom jednorodzinny ogrzewany jest z sieci miejskiej, biomasą lub gazem ziemnym.

Kolektor musi mieć też właściwą powierzchnię. Pomiarów dokonują wykwalifikowane osoby, które używają dedykowanego oprogramowania komputerowego. Standardowo zakłada się następujące przeliczniki do podgrzewania wody do mycia: 1,2- 1,5 m² na osobę w przypadku kolektora płaskiego oraz 0,8- 1,0 m² na osobę w przypadku kolektorów próżniowych.