• głęboki, nisko brzmiący „bas”,
  
• średniej wysokości „ton” (czasem zwany „otwartym” lub „open”),
  
• bardzo wysoki, ostry „slap”.
  

Bas – jest najniżej brzmiącym uderzeniem. Wydobywamy go uderzając otwartą dłonią, całą jej powierzchnią (łącznie z palcami) w środkową część membrany bębna. Dłoń, zaraz po uderzeniu, powinna odbić się od skóry, aby nie tłumić powstałego dźwięku. Palce dłoni powinny być złączone.


Ton – zwany też „open”, uzyskujemy przez uderzenie w bęben przy jego krawędzi. Dłoń powinna być wyprostowana, a palce złączone (poza kciukiem, który należy odchylić, aby nie uległ kontuzji, co bardzo często zdarza się u początkujących). W momencie uderzenia, krawędź bębna powinna znajdować się nieco poniżej palców, pod „poduszkami”, a palce w momencie uderzenia, powinny dotykać membrany całą swoją powierzchnią.


Slap – jest najwyżej brzmiącym (nawet lekko metalicznym) i najgłośniejszym uderzeniem. Uzyskujemy go, uderzając podobnie jak w przypadku „tonu” przy krawędzi bębna. Różnica polega na tym, że palce są rozłączone i razem z dłonią tworzą jakby lekki łuk, tak że o membranę uderzają jako pierwsze opuszki palców (zamiast całych palców, jak jest to w „tonie”). Dopiero za opuszkami, dolatuje „reszta” palców.


W zapisie tekstowym podstawowe dźwięki oznaczone są pierwszymi literami pochodzącymi od ich nazw: "B" (Bas) , "T" (Ton), "S" (Slap). Mogą one być zapisane małą lub wielką literą. Wielka litera oznacza dźwięk grany prawą ręką (lewą u osób leworęcznych), a mała litera oznacza dźwięk grany lewą ręką (prawą u osób leworęcznych).


Oprócz liter symbolizujących poszczególne dźwięki w zapisie tekstowym występuje czasem "-" (myślnik) oznaczający pauzę (odstęp pomiędzy dźwiękami). Możemy również spotkać znak "|" (kreska pionowa), która symbolizuje początek lub koniec taktu.


Przykład:

|Bb-TtSs-Tt|

Oznacza on nic innego, jak zapis następującej sekwencji uderzeń:

• bas prawą ręką (u leworęcznych naturalnie na odwrót)
• bas lewą ręką
• pauza
• ton prawą ręką
• ton lewą ręką
• slap prawą ręką
• slap lewą ręką
• pauza
• ton prawą ręką
• ton lewą ręką

Najdelikatniejszą częścią bębna jest naciąg. Naciągnięta mocno skóra jest bardzo delikatna i mało odporna na urazy mechaniczne oraz szkodliwe warunki atmosferyczne. Podczas gry nie wolno mieć nałożonych pierścionków, obrączek, zegarków, bransoletek i innych tego typu przedmiotów, ponieważ mogą one uszkodzić skórę bębna. Skóry nie wolno wystawiać na działanie takich warunków atmosferycznych jak: deszcz, śnieg, mgła. Należy unikać wilgoci oraz niskich temperatur.


Gra na bębnach jest jedną z moich pasji, która daje mi niesamowitą dawkę energii i pozytywnych emocji. Moją 2,5 letnia córeczka już w życiu płodowym często słyszała głośne i energetyczne dźwięki wydobywające się z mojego djembe. Dziś bardzo chętnie sama sięga po bęben i potrafi wygrywać na nim proste rytmy. Tak naprawdę nie da się opisać słowami, co czujemy, grając na bębnach – tego trzeba samemu spróbować! Zachęcam!